Jesteście szczęśliwi?

Bhutańska koncepcja szczęścia narodowego brutto (SNB) opiera się na czterech filarach, które musza być inspiracją dla każdej polityki rządu. Te filary to: 1. Zrównoważony i sprawiedliwy rozwój społeczno-gospodarczy. 2. Ochrona i promocja kultury. 3. Ochrona środowiska naturalnego. 4. Dobre zarządzanie. Trzeba było przekształcić SNB z filozofii w system miar:

Jego bazę stanowi kwestionariusz z pytaniami, na które mają odpowiadać Bhutańczycy co dwa lata. 180 pytań podzielonych jest na dziewięć kategorii: 1. Dobre samopoczucie pod względem psychologicznym. 2. Wykorzystanie czasu. 3. Witalność społeczności. 4. Kultura. 5. Zdrowie. 6. Edukacja. 7. Zróżnicowanie środowiska naturalnego. 8. Poziom życia. 9. Rząd.

Oto niektóre pytania: "Jak by pan/pani opisał(a) swoje życie: a) bardzo stresujące, b) nieco stresujące, c) bezstresowe, d) nie wiem", "Czy ma pan/pani wiele nieprzespanych nocy z powodu zmartwień?", "Czy zauważył(a) pan/pani zmiany w ostatnim rocku w projektowaniu architektonicznym domów w Butanie?", "Jak niezależne są według pana/pani nasze sądy?", "Jak często spotykał(a) się pan/pani na polu towarzyskim z sąsiadami w ciągu ostatniego miesiąca?", "Czy odpowiada pan/pani tradycyjne bajki swoim dzieciom?".

[...]Jak określić zatem, kto jest szczęśliwy?

Szczęśliwa jest ta osoba, która osiągnęła poziom zadowolenia w każdej z dziewięciu kategorii (0).
Za Forum (nr 2/2010), które z kolei dopełnia tym fragmentem, opracowanym w oparciu o Humanismo y Conectividad artykuł Pablo Guimona pt. Królestwo, które zmierzyło szczęście (za El Pais).

Koncepcję łatwo krytykować, zresztą pierwsze co przyszło mi do głowy, to właśnie absurdalność pomysłu. Ale przecież można go potraktować również jako inspirację, by rozejrzeć się wokół.