Można było wieść życie wzorowego chrześcijanina, ale dla władcy cel to nieosiągalny, co trzeźwo zauważył Thietmar w odniesieniu do swojego ulubionego bohatera, Ottona I, który nie mógł uniknąć „niezliczonych występków […] wśród tylu spraw, jakie miał na głowie” (II, 45).
Przemysław Urbańczyk Trudne początki Polski Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 2008
Fragment sam się tłumaczy, więc jedynie dodam kontekst – chodziło o rywalizację Ottona III z cesarzami Bizancjum. Rywalizację, w której sprawy ducha (nawet jeśli w jakiejś mierze na pokaz) liczyły się prawie tak samo jak armia.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz