Wystarczy porównać stosunek protestantów i katolików do hazardu na początku epoki nowożytnej. I jedni, i drudzy go potępiali, ale katolicy uzasadniali swoje potępienie tym, że uprawiając hazard, można przegrać, a żaden odpowiedzialny człowiek nie będzie w taki sposób narażał swojego i cudzego poziomu życia. Protestanci wychodzili z całkiem innych założeń; w grze hazardowej można wygrać, a to wypacza charakter.
David S. Landes Bogactwo i nędza narodów (tłum. Hanna Jankowska), MUZA SA 2007
David Landes podejmuje tezę Maxa Webera, której dzisiaj nie wypada bronić (choć taki Benjamin Baber zupełnie poważnie zarzuca współczesnemu kapitalizmowi podminowanie etosu protestanckiego, jako właśnie podcinanie własnych korzeni) i broni ją dość przewrotnie. Jego zdaniem nie tyle pomagał tu rolę etos kalwiński, co odwrotnie – szkodziła kontrreformacja. Ja zaś notuję obie argumentacje, jako ciekawostkę.
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz