Najpodobniejsi do kwiatów są starzy, piękni ludzie, gdy kwitną dla rodziny w srebrze swojej siwizny. Znikomi bowiem są jak kwiaty i krótkotrwali; dni ich są policzone, a byle wiatr rozwiać ich może i unicestwić.
O, jakaż to nieszczęśliwa miłość, kochać starości srebrne kwiaty.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska – Szkicownik poetycki (X) (cytuję za Maria Pawlikowska-Jasnorzewska Być kwiatem?..., Świat Książki 2007
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz